Dag 05 – Het moet niet gekker worden.

Dag 05 – Het moet niet gekker worden.
donderdag 9 augustus 2007

Vandaag wordt het echt een historische dag. Als je maar oud genoeg wordt, dan heeft elke dag wel een historische betekenis. Was het ooit dat mijn zus op deze dag trouwde (in 1974), is het vandaag dat bekend geworden is dat Carel Bikkers, fractievoorzitter voor de VVD in Huizen (dat hij ook nog als bijbaan CEO van Audax is wordt niet vermeld) meer dan 10% belang heeft opgebouwd in beursfonds Porceleyne Fles. Een bedrijf, bekend van het echte Deltsch Blauw, dat haast even oud is als de Stanglwirt. En dat wil wat zeggen. Vorig jaar met een winst afgesloten van Euro 30.000 (en dit zijn geen duizenden maar gewoon hele euro´s). De eerlijkheid (en conform richtlijnen Autoriteit Financiële Markten) gebied mij te bekennen, dat uw auteur ook een belang heeft opgebouwd. Maar omdat dit nog beneden de 5% ligt heb ik hier nog geen meldingsplicht over. Maar deze dag is ook historisch, omdat ik – zo denk ik – misschien wel eindelijk de juiste slag te pakken heb met het golf (daarover later meer) en als laatste is deze dag memorabel, omdat ik nu erachter gekomen ben, waarom halfpension bij Stanglwirt volpension prijzen heeft. U gaat het lezen.

Maar allereerst terug naar gisterenavond. Helemaal geen live muziek. Dat blijkt vanavond nog allemaal te moeten gaan plaatsvinden. Ik dacht het toch echt gelezen te hebben in het 4 bladzijden tellend ochtendmagazine van Herr Stangl himself. Je wordt hier niet uitgenodigd om een krant te kopen (hoewel een van de Stangl winkeltjes goed voorzien is), want je krijgt het zeer lokale Stangl-nieuws en de weersvooruitzichten via dit vlugschrift. Echter de Duitse, Italiaanse en Engelse versie schijnen nogal eens te verschillen, dus misschien heb ik het toch goed gelezen van die live muziek. Via dit medium, waarvan de uitgever de distributie in eigen hand heeft genomen, weet Stangl zijn gasten natuurlijk weer precies daar naar toe te laten gaan waar hij wilt. Tja en we hebben al zo veel gratis kranten hoor ik een aantal lezers verzuchten. Hou vol, ik ben in zware onderhandeling over de distributierechten voor heel Nederland!

Gisteren dus geen live muziek, maar wel weer heerlijk eten. 5 gangen zoals gewoonlijk en ik heb er slechts een Ein Viertel Gruner Veltliner bij genuttigd. Ik had wel ineens nieuwe achterburen en die leken zo van het paard uit de Stanglwirt brochure te zijn afgestapt, zie ook bijgaande foto.

De dames waren hoogblond en geheel in wit gekleed. Zo van: Nou als de zon dan niet schijnt zorgen wij wel voor wat licht in de duisternis. Ik heb de waterstofperoxide niet in mijn badkamer uitrusting aangetroffen, maar deze langharige dames hebben beslist een hele jerrycan meegenomen. Mijn bejaarde rechterbuurvrouw maakt mij nog op de dames attent, maar heeft later ook nog wel een niet te vertalen Duitse uitdrukking voor de dames, als deze even van hun tafel vertrokken zijn om het saladebuffet te bezoeken. De uitdrukking ben ik vergeten, maar het kwam grotendeels neer op snobistische arrogantie. Maar daarbovenop ben ik er vast van overtuigd, dat de ene (de dunne) een omgebouwde is en ze samen meer dan de kamer en de föhn delen [Did I make myself clear?]. Voor de rest heb ik weinig vooroordelen, u kent mij tenslotte. Na het diner nog maar even een kleine rundgang (heen en weer door het donker naar het nabij gelegen Badesee en weer terug, om de spijsvertering nog wat te helpen. Daarna had ik geen zin meer in de bar, uiteraard gevoed door de teleurstelling van het ontbreken van de live muziek, maar ook door het nieuwe goede boek waar ik in begonnen ben. Dat is de laatste van de NRC redacteur Roel Janssen genaamd De Tiende Vrouw. Ik dacht bij de cover, goh dit boek past precies bij mij (big grin). Maar het is heel erg spannend en als ik in dit tempo door blijf lezen, dan heb ik inderdaad te weinig boeken bij me. Om 22:45 viel ik als een blok in slaap.

Vanochtend zien we al iets meer van de Kaiser. En omdat ik op tijd bij het ontbijt ben en toch pas om 10:00 op de golfschool aanwezig behoef te zijn, verleng ik mijn oponthoud daar. Niet alleen worden er weer extra items aan het ontbijt zelf toegevoegd, maar als alles afgeruimd is blijf ik zitten en bestel nog een extra potje koffie (ik sla het nieuwe bestek dat spontaan aangeboden wordt af) en ga nogmaals langs het buffet, echter nu voor een stuk Apfel Strudel en een plak cake uit de zorgvuldig gebakken tulband. Tja zo krijg je steeds meer waar voor je geld.

Dan weer naar de golfschool. In het begin regent het nog, maar halverwege klaart het weer gelukkig op. De spijkerbroeken hebben wat nieuws verzonnen. De Kinderbauernhof is waarschijnlijk even dicht of het geld voor de plaatselijk in te huren nanny is even op, dus nemen we de kids dan maar even mee. Gelukkig krijgen de kinders geen extra matten toegewezen en moeten pa en ma delen met ze, maar ze gaan ook wat ballen van de mat af laten rollen. Het wordt op deze manier een steeds dollere boel. Soms zijn valhelmen geen overbodige luxe. De kleinste heeft het jammer genoeg nog niet gewaagd om per ongeluk achter mij te gaan staan, anders kon ik eens uitproberen hoe hard die kop van een club nu werkelijk is en hou hard en snel mijn backswing zijn uitwerking kan hebben. Dat alles uiteraard in het kader van een verdere ontwikkeling van mijn eigen golfcapaciteiten uiteraard. Maar als de zon op een gegeven moment gaat schijnen kunnen we naar buiten en worden een aantal slagen van een ieder opgenomen op video en geanalyseerd. Het dit heeft zijn uitwerking. In combinatie met de woorden van Ferdinand (mijn Pro bij de Batouwe) zie ik nu hoe ik te ver doorzwaai en daardoor mijn polsen en dus handen ga gebruiken. Voor de rest ziet het volgens Fritz er heel goed uit en moet ik de complimenten aan mijn Pro in Nederland overbrengen. Na de video analyse probeer ik mijn gebrek te verbeteren en zowaar, jawel! De ballen gaan rechter, verder en het geluid c.q. gevoel bij het afslaan klinkt / voelt beter dan ooit. Als ik dit weet vast te houden is voor mij deze cursus meer dan geslaagd en kunnen de spijkerbroeken ook die andere 6 brulaapjes meenemen. De kans is dan tenminste groter dat er zich wel dan eentje direct achter mij ophoudt (grin). Enfin hier spreekt natuurlijk Peter, de grootste kindervriend!

Terug in het hotel maar eens met laptop 3 (de kleine met lederen omslag) aan de gang. Die tikt zo lekker snel en ik heb toch een hoop te vertellen. Kan ik dan even het eerste gedeelte van mijn weblog samenstellen. Daarna nog wat lezen en wat winkelen in de StanglWirt passage alvorens mijzelf aan een nieuwe ervaring mij bloot te stellen: het antwoord op de half- en volpension vraag. En dat zijn de hapjes in het restaurant zo tussen de middag. Althans zo had ik het uit de brochure begrepen. Echter niets is minder waar. Er staat een compleet buffet opgesteld met soep, verschillende soorten brood, allerlei salades, vleeswaren en worsten en ook zalm en forel. Dus maar weer een Gruner Veltliner erbij en schranzen maar. En daarna gewoon nog even een koffie met een stuk gebak (keuze uit 4 soorten) om de boel af te blussen. Inclusief het watertje ben je aan kosten voor drank al haast evenveel kwijt als een complete warme maaltijd bij de plaatselijke Dorfwirt, maar toch, Je hoeft er het hotel niet voor uit te komen en dat is voor het merendeel (dat de witte Stanglwirt badjas aan heeft) toch wel erg gemakkelijk.

Na de lunch ziet de lucht er veel te dreigend uit om te gaan wandelen en dus ga ik lekker de auto in om het naburige Kitzbuhel met een bezoek te gaan vereren. Het blijft gelukkig wel droog en kan ik dus wat foto’s maken. Ik heb het al door: ik hoef eigenlijk niet nog een dag naar Noord-Italië te rijden, want je hoort hier niet anders dan Italiaans. Kitzbuhel nodigt uit om kleurrijke foto’s te maken en zo ook het kleinste boekenwinkeltje van het hele Bundesland, waar de boeken 3 rijen dik achter elkaar staan, gaat op de foto. Maar voor de rest blijft het een heel mondaine plaats, waar het vooral zien en gezien worden is. De ene Porsche wisselt de andere Bugatti af en lijkt wel of ze rondjes door de stad rijden. Dan ga je – ondanks alle luxe – Stanglwirt toch weer in een heel ander perspectief zien.

Ik heb vandaag ook de DVD van Stanglwirt gekocht van het levenswerk van de familie Hauser en al een stukje bekeken. Daar zag ik ook de alm van Stanglwirt, waar al hun kaas gemaakt wordt en waar de volgende week woensdag tocht naar toe gaat. Volgens dochterlief eine kleine Spaziergang, maar naar ik nu begrijp en ook van mijn Pro gehoord heb, is het tussen de Obere Regalm en de Acklerhutte. Zegt u allemaal weinig waarschijnlijk, maar de tocht naar de Acklerhutte op zondagmiddag (wel heel wat jaren terug) is ooit haast mijn totale uitputting geworden. Maar de Hausertjes rekenen er al helemaal op en ik kan ook niet op de woensdagochtend zeggen, dat ik de avond daarvoor iets verkeerd gegeten heb; dat zou nog een grotere belediging zijn. We moeten dus nog wat trainen, maar vandaag niet meer. Eerst maar eens deze weblog publiceren en vanavond naar het live muziek gebeuren.

Muziektip van vandaag: Nek – Laura non c’e



Even nog wat nabranders / errata

Ik heb vragen gekregen over de bijzondere safe: hier een foto en als je goed kijkt dan zie je ook de beschrijving. Daar hoef ik niets meer aan toe te voegen.

De steenbokken van enige dagen terug bleken volgens een van mijn trouwe lezeressen gemzen te zijn. Ik wist niet dat ik toen al zo hoog geklommen was.

Bij deze en met dank voor de toevoegingen.